چگونه کجی آلت تناسلی را برطرف کنیم؟

کجی آلت تناسلی یک اختلال در آلت تناسلی است که در هنگام نعوظ مردان مشاهده می شود و آلت به سمت راست یا چپ متمایل میشود. این عارضه به نام بیماری پیرونی معروف است. یک معاینه فیزیکی اغلب برای شناسایی وجود بافت اسکار در آلت تناسلی و تشخیص بیماری پیرونی کافی است. به ندرت، شرایط دیگر باعث علائم مشابه می شوند و باید رد شوند.آزمایش‌هایی برای تشخیص بیماری پیرونی و درک اینکه دقیقاً چه چیزی باعث علائم شما می‌شود ممکن است شامل موارد زیر باشد:

معاینه بدنی: پزشک برای تشخیص محل و مقدار بافت اسکار آلت تناسلی شما را در حالتی که نعوظ ندارد لمس می کند. او همچنین ممکن است طول آلت تناسلی شما را اندازه گیری کند. اگر وضعیت بدتر شود، این اندازه گیری اولیه به تعیین اینکه آیا آلت تناسلی کوتاه شده است یا خیر کمک می کند.
سونوگرافی: رایج ترین آزمایشی است که برای ناهنجاری های آلت تناسلی استفاده می شود. آزمایش‌های اولتراسوند از امواج صوتی برای تولید تصاویری از بافت‌های نرم استفاده می‌کنند. این آزمایش ها می توانند وجود بافت اسکار، جریان خون به آلت تناسلی و هر گونه ناهنجاری دیگر را نشان دهند.

علائم کجی آلت تناسلی

توصیه های درمانی برای بیماری پیرونی بستگی به مدت زمانی دارد که شما علائم را مشاهده کرده اید.

فاز حاد: درد آلت تناسلی یا تغییر در انحنا یا طول یا تغییر شکل آلت تناسلی دارید. مرحله حاد در اوایل بیماری اتفاق می افتد و ممکن است تنها دو تا چهار هفته طول بکشد اما گاهی تا یک سال یا بیشتر طول می کشد.

فاز مزمن: علائم شما ثابت است و هیچ درد آلت تناسلی یا تغییر در انحنا، طول یا تغییر شکل آلت تناسلی ندارید. مرحله مزمن بعداً در بیماری رخ می دهد و به طور کلی حدود 3 تا 12 ماه پس از شروع علائم رخ می دهد.

درمان کجی آلت تناسلی

برای مرحله حاد بیماری، درمان ها شامل موارد زیر است:

توصیه شده: درمان کشش آلت تناسلی با وکیوم مردانه در صورت استفاده در مراحل اولیه بیماری، از کاهش طول جلوگیری می کند و میزان انحنای ایجاد شده را به حداقل می رساند. اختیاری. درمان‌های دارویی و تزریقی در این مرحله اختیاری هستند و برخی از آنها مؤثرتر از سایرین هستند.

اختیاری: درمان‌های دارویی و تزریقی در این مرحله اختیاری هستند و برخی از آنها مؤثرتر از سایرین هستند.

توصیه نمیشود: تا زمانی که بیماری تثبیت نشود، برای جلوگیری از نیاز به جراحی مجدد، جراحی توصیه نمی شود.

برای فاز مزمن بیماری، چندین درمان بالقوه در دسترس است. آنها ممکن است به تنهایی یا ترکیبی انجام شوند:

انتظار مراقب
درمان های تزریقی
کشش درمانی
عمل جراحي

داروهای خوراکی در مرحله مزمن توصیه نمی شود، زیرا در این مرحله از بیماری اثربخشی آنها ثابت نشده است. درمان با امواج شوک، سلول های بنیادی و پلاسمای غنی از پلاکت نیز در مطالعات انسانی موثر نبوده است.

چه داروهایی برای بیماری پیرونی تجویز می شود؟

تعدادی از داروهای خوراکی برای درمان بیماری پیرونی آزمایش شده است، اما اثربخشی آنها ثابت نشده است و به اندازه جراحی موثر نیستند. در برخی از مردان، داروهایی که مستقیماً به آلت تناسلی تزریق می‌شوند ممکن است انحنای و درد مرتبط با بیماری پیرونی را کاهش دهند. بسته به نوع درمان، ممکن است یک بی حس کننده موضعی برای جلوگیری از درد در طول تزریق به شما داده شود. اگر یکی از این درمان ها را دارید، احتمالاً چندین تزریق در طول چند ماه دریافت خواهید کرد. داروهای تزریقی نیز ممکن است در ترکیب با داروهای خوراکی یا درمان های کششی استفاده شوند.

داروها عبارتند از:

کلاژناز: تنها داروی مورد تایید FDA برای بیماری پیرونی، کلاژناز کلستریدیوم هیستولیتیکوم (Xiaflex) است. این دارو برای استفاده در مردان بالغ با انحنای متوسط تا شدید و قابل لمس تایید شده است.

وراپامیل: این دارویی است که معمولاً برای درمان فشار خون بالا استفاده می شود. به نظر می رسد که تولید کلاژن را مختل می کند، پروتئینی که ممکن است یک عامل کلیدی در تشکیل بافت اسکار بیماری پیرونی باشد. این دارو به خوبی تحمل می شود و ممکن است درد را نیز کاهش دهد.

اینترفرون: این نوعی پروتئین است که به نظر می رسد تولید بافت فیبری را مختل می کند و به تجزیه آن کمک می کند. یک کارآزمایی کنترل شده با دارونما نشان داد که با استفاده از این درمان نسبت به دارونما بهبود یافته است. همچنین نشان داده شده است که اینترفرون درد آلت تناسلی را در مردان مبتلا به بیماری پیرونی کاهش می دهد.